La vaca...¿es de donde nace o de donde pace?


Los domingos, antes de cruzar el puente de O Mazadoiro en la entrada de Sarria, me invade una sensación de nostalgia del pasado al cruzar ese puente de salida y alguna que otra pregunta:

"¿que echo en falta de Sarria? ¿volveré algún día definitivamente aquí? ¿que es para mi Sarria? ¿que me va a aportar en mi progreso?"

Vuelvo casi todos los fines de semana a mi villa natal de la cual llevo intermitentemente separado 12 años, pero a veces lo que echo de menos no es Sarria, ni a mi familia, ni a los amigos que allí todavía están, sino mi villa de nacimiento, infancia y adolescencia, de cuando estaba estudiando sin preocupaciones, la Sarria de mi primera novia, mi primera borrachera, sus calles por donde jugaba e iba con mis amigos al instituto...pero a lo mejor no echo de menos la Sarria donde a lo mejor a mi hermana le cuesta encontrar un buen trabajo y bien remunerado, o echo de menos la Sarria donde estabamos todos los amigos disponibles en 5 minutos...y ya no estamos todos.

Una de las cosas que me hace más feliz es pasar en Sarria el sábado tarde y noche para volver a estar con mi gente, ver a algunos de los que como yo, vuelven a donde nacieron y se criaron...pero el domingo ya solo veo, que el lugar donde nací y me crié...ya no lo conozco.

Ya no estáis todos, la caras sarrianas que quedan de siempre, las conozco, pero sus nombres y apodos ya las pierdo en el tiempo y sus historias forman parte de un pasado empolvado dificil de limpiar.

No sé si algún día haré las paces con esa Sarria pero por lo de ahora...solo soy feliz allí parte de los fines de semana. Por la semana, me da la sensación de parecer una ciudad perfecta para rodar una "road movie" típica del medio-oeste americano...pero en Europa.

Y es que ya me pasa hace unos años eso de que "la vaca es de donde pace...no de donde nace"...pero siempre seré sarriano y defenderé Sarria allá donde vaya como madre que defiende a su hijo aunque cometa errores y allá donde esté, sea allí o en otro lugar, haré de embajador de mi patria chica...pero por lo de ahora, seguiré siendo semi-nómada y con mi relación amor-odio con Sarria.

Comentarios

Fogar_de_breogan ha dicho que…
Trátase esta dunha gran pregunta, para a cal eu tenho una resposta persoal e moi rotunda: A vaca e de onde nace.

Ya sei que me vas contestar, pero dígoche que esa sensación de achegarse ao lugar alí onde un é, e de poder enche-los pulmóns dese ar que é o mesmo de cando eras pequeno é indiscriptible.

Quizáis cambien as xentes, iso non o podemos controlar. Pero os lugares xamáis cambiaran, devolverannos as mesmas lembranzas de sempre, que están ahí agochachas e amástransenos cada vez que por alí pasamos.

Non sei meu, xa sabes cal é a minha opinión sobor deste tema, conhecesme ben, pero creo que un de onde nace pois é onde un se fai, por máis cousas que aprendan fora ese pouso xamáis se perde, ou non se debería perder, nin abergoñarse do mesmo...

En fin... que unha aperta!!

Entradas populares